Dioni Hamilton
Kolekcja sukienek Marzeny Więcek

Czy film oparty głównie na monologu i poetyckich nieco statycznych obrazach symbolizujących kobiece losy może współcześnie poruszyć widza? Okazuje się że tak. Reakcje po zakończeniu seansu zaskakujące. Widzowie śledzili historie kilku kobiet w milczeniu i całkowitym skupieniu. Wiele osób, tak mężczyzn jak i kobiet wzruszyło się. Ja także. Film reżyserowany jest przez kobietę, większość obsady to Panie, wybitne polskie aktorki kilku pokoleń (to też sztuka – połączyć w jednym obrazie filmowym tyle indywidualności i rozpisać dla nich role), ale nie jest to melodramat czy typowy „obyczaj” skierowany głównie do damskiej części widowni. Paradoksalnie – adresatami przekazu twórców filmu są mężczyźni.Te wszystkie wymienione elementy to mocna strona filmu, budująca trudne, bo wymagające skupienia napięcie. Widz ani na chwilę nie traci kontaktu z przekazem płynącym z ekranu. Staranne, bardzo dobrze zakomponowane kadry absolwenta łódzkiej [więcej]

„Jan Dziaczkowski. Historie prawdziwe i zmyślone”,16 października – 22 listopada,Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki , kurator: Karol HordziejNa wystawie prezentowane są kolaże uzupełnione o wybrane ilustracje zrealizowane przez Dziaczkowskiego dla magazynów takich jak „Przekrój”, „Architektura” czy „Machina”, a także cykl 10 miejsc, które warto odwiedzić, pierwotnie przygotowany we współpracy z klubokawiarnią Chłodna 25, gdzie prezentowany był w formie zmiennej ekspozycji w lightboksie zamontowanym w przestrzeni klubu. Z planowanych 10 miejsc autor zrealizował 6, które po raz pierwszy pokazywane są w całym zestawie w Zachęcie. Na wystawie zabrzmi również muzyka w wykonaniu Marcina Maseckiego, przyjaciela Janka, która została nagrana specjalnie na tę okazję.Druga część wystawy obejmuje mniej znane prace artysty, przede wszystkim malarstwo i fotografię, które zawierają w sobie charakterystyczny dla Dziaczkowskiego montażowy [więcej]

„Trasa M-Z. Trasa Muzeum – Zalew Zegrzyński. Estrada Sztuki Nowoczesnej”, od 3 września do 18 października 2015, Muzeum Narodowe w Warszawie. Nową ekspozycją Muzeum Narodowe w Warszawie włącza się w aktualną dyskusję o roli instytucji kultury w życiu lokalnych społeczności i estetyki przestrzeni publicznej. Dokumentuje ona dzieje i założenia na poły utopijnej warszawskiej inicjatywy podjętej na fali gierkowskiego entuzjazmu w 1971 roku – „Trasy M-Z“, projektu opracowania plastycznego trasy prowadzącej spod głównej siedziby MNW nad Zalew Zegrzyński. Wystawa, przygotowana we współpracy ze Stowarzyszeniem Inicjatyw Twórczych „Trzecia Fala”, skłania również do namysłu nad uproszczonymi ocenami kulturalnego dziedzictwa PRL. Fiat 126p dla każdej rodziny, wczasy w FWP, jeansy z Pewexu i mieszkanie w „wielkiej płycie“ (obowiązkowo z meblościanką) – oto najpopularniejsze emblematy epoki zwanej „dekadą Gierka“. Okres tak zwanego socjalizmu [więcej]


[wszystkie artykuły]

KALENDARIUM POLSKA

KALENDARIUM ŚWIAT

Do 20 października 2020. Niemcy. Hamburg. Hamburger Kunsthalle. Richard Long.„Prints 1970 – 2013”. Richard Long (ur. 2 czerwca 1945 w Bristolu, Anglia) – brytyjski artysta rzeźbiarz, malarz i fotograf, zajmujący się głównie land artem, czyli sztuką ziemi. Studiował w Bristolu w West of England College of Art (1962-65) oraz St. Martin's School of Art w Londynie. Już w czasie studiów zainteresował się sztuką ziemi. Do jego pierwszych, ważniejszych prac związanych z tym nurtem należy utworzenie w 1967prostej linii poprzez chodzenie tam i z powrotem po trawie (A Line Made by Walking). W swojej późniejszej twórczości wielokrotnie wykorzystywał motyw drogi. Jego pierwsza wystawa indywidualna odbyła się w Galerii Konrad Fischer w Düsseldorfie w 1968, a już w następnym roku zaprezentował się w Paryżu, Mediolanie i Nowym Jorku. Po1969 zaczął tworzyć sztukę ziemi na całym świecie dokumentując swoje dzieła przy pomocy fotografii, map i opisów. Budował koła z kamieni i patyków, które zbierał podczas swojej podróży. W latach 80. zaczął tworzyć prace z błota odciskając swoje dłonie bezpośrednio na ścianie. W swoje prace Long często wplata wątki kulturowe. Uczestniczył w wystawie Documenta w Kassel w1972 i 1982 oraz w weneckim Biennale w 1976 i1980[2]. W1989 zdobył nagrodę Turnera.