Z Conchitą Wurst rozmawiała Alexandra Hołownia
W dniach od 17 do 19 kwietnia 2015 roku Wydział Turystyki miasta Wiedeń reklamował w Berlinie 60. edycję Konkursu Piosenki Eurowizji (Eurovision Song Contest). W berlińskiej dzielnicy Friedrichshain, na Revaler Straße, pomiędzy prowizorycznymi knajpkami oraz ruinami hal, za czasów NDR należących do niemieckiej kolei, postawiono okrągłą budowlę, nazwaną Vienna Sphere, o średnicy dwudziestu dwóch metrów (www. sphere.vienna.info.). 16 kwietnia zainaugurowano tam wielką uroczystość – specjalnie zaproszonych gości poinformowano o przygotowaniach do festiwalu Eurowizji, który 24 maja miał odbyć się w Wiedniu (songcontest.wien.info). Przedstawiono inspirujący film 3D, zachęcający do zwiedzania stolicy Austrii oraz multimedialną instalację, mającą na celu celebrację sto pięćdziesiątej rocznicy wiedeńskiej ulicy Ring (www.ringstrasse2015). Gwoździem programu był występ zeszłorocznej laureatki Eurowizji, Conchity Wurst (prawdziwe nazwisko: Tom Neuwirth).
Często bywa, że zdobywcy pierwszego miejsca w konkursie Eurowizji nie robią wielkich karier muzycznych. Dziś mało słychać o nagrodzonych niegdyś piosenkarkach i piosenkarzach. Nieznane są na przykład losy azerbejdżańskiego duetu Ell &Nikki (zwycięzcy z 2011). Nie znam także żadnych nowych utworów Emmelie de Forest (zwyciężczyni z 2013, Dania), albo kapeli Lordi (2006, Finlandia). Również Niemka Lena wydaje się być dzisiaj gwiazdą tylko jednego przeboju.
„Conchita wcale nie musi zrobić kariery muzycznej, gdyż swoim występem zostawiła niepowtarzalny ślad wzywający do tolerancji i humanizmu, swobody twórczej, oraz uznania inności...„ – odrzekła stojąca obok mnie dziennikarka. W Vienna Sphere zabawa trwała na całego. Kelnerzy częstowali przekąskami, głównie przysmakami mięsnymi i rybnymi. Oczywiście nie było niczego dla wegan.
Przyglądając się śpiewającej Conchicie byłam pod wrażeniem jej mocnego, głębokiego głosu. Przebrany za kobietę młody, przystojny, mężczyzna, z czarnym tatuażem na plecach, emanował szczególną aurą. Peruka długich, czarnych i gęstych włosów zgrabnie oplatała jego chude ramiona. Od zwyczajnej drag queen różniła go tylko czarna bródka. Podobało mi się, że prezenterka Arabella Kiesbauer, przedstawiając Conchitę, mówiła o niej jak o kobiecie – choć i tak wszyscy wiedzieli, że chodziło o faceta. Nie jest właściwie ważne, czy śpiewa jako on czy ona.
Tom Neuwirth urodził się 6 listopada 1988 roku w Gmunden, w Górnej Austrii. Dorastał w Bad Mitterndorf. W 2007 mieszkał w Wiedniu, gdzie startując w telewizyjnym castingu „Starmania” zajął drugie miejsce. W tym samym roku założył zespół rokowy Jetzt Anderes (Teraz Inaczej). W Wiedniu pracował jako dekorator okien wystawowych w Hennes&Mauritz. Po rozpadzie zespołu rockowego studiował w szkole mody w Grazu. W 2011 roku otrzymał dyplom projektanta mody, zaś w 2010 roku wymyślił figurę artystyczną o nazwie Conchita Wurst.
Korzystając z okazji, przeprowadziłam krótki wywiad ze stojącą pod ścianą w Vienne Sphere Conchitą. Pilnowana przez ochroniarzy, nie dała mi niestety możliwości dalszego rozwinięcia naszej rozmowy. Na moje pytania odpowiadała szybko i z refleksem. Stwierdziłam, że posiada duże umiejętności łatwego wysławiania się. Zapamiętałam jej charakterystyczny dla czterdziestoletniej kobiety, szczególnie miły, uwodzicielski głos oraz wyjątkową, wewnętrzną energię.
Alexandra Hołownia: Jak wpadłaś na pomysł wykreowania postaci Conchity Wurst ?
Conchtia Wurst: W 2010 roku byłam w Wiedniu konferansjerką rewii Salon Kitty. Wtedy zadecydowałam, że zostanę kobietą z brodą. Postanowienie to bardzo mnie ekscytowało i bawiło. Po prostu lubię brodę. Niestety ludzie reagowali na mnie agresywnie. Krótko przed moją wielką szansą w Eurowizji zasugerowano, abym pozbyła się zarostu. Stwierdziłam jednak, że na scenie kobieta z brodą może być czymś więcej niż tylko dziwaczną figurą. Postanowiłam bronić wolności! Muszę powiedzieć, że z perspektywy czasu zawsze taka byłam bo już jako dziecko w piaskownicy miałam starcia z tymi, co zabierali innym łopatki.
A.H.: Podoba mi się, że konsekwentne realizujesz koncepcję figury artystycznej.
C.W.: Nie wiem, czy to konsekwencja, czy też po prostu moja wielka, namiętna pasja.
A.H.: W 2014 zdobyłaś pierwsze miejsce w konkursie Eurowizji. Jak od tego momentu zmieniło się Twoje życie?
C.W.: Zmieniło się wszystko. Niewyobrażalnie. 15 maja ukaże się mój pierwszy album z dwunastoma wspaniałymi piosenkami, między innymi Rise like a Phoenix, Heroes, You are unstoppable. Wydałam również swoją biografię, w której opisałam historię, jak Tom Neuwirth przekształcił się w zwyciężczynię Europejskiego Konkursu Piosenki. Opowiedziałam o własnym dzieciństwie, doświadczeniach na castingach, o ulubionych ciuchach. Książka Ich Conchita (Ja Conchita) ma 192 strony i kosztuje 20 Euro.
A.H.: Spiewałaś w paryskim kabarecie Crazy Horse. Swoim wdziękiem oczarowałaś Jeana Paula Gaultiera, dla którego byłaś modelką. Powiedz, jak się pracowało z Gaultierem?
C.W.: Była to dla mnie wielka przyjemność. Nie wiem, czy go oczarowałam, ale myślę, że to, co widział, a przede wszystkim nasza współpraca, podobała mu się. I bardzo się z tego cieszę.
A.H.: Czy Tobie naprawdę „jest wszystko jedno”?[1]
C.W.: Nie wszystko. Naturalnie uważam, że wygląd, płeć, pochodzenie nie powinny odgrywać żadnej roli. Liczy się jedynie człowiek.
A.H.: Prywatnie jestem Twoją fanką. Przyznam jednak, że jako weganka mam problemy z nazwiskiem Wurst[2].
C.W.: Co masz na myśli?
A.H.: Istnieje grupa ludzi niejedzących mięsa, tak jak ja. Myśląc o Tobie jako o Conchicie Wurst, to zastanawiam się...?
C.W.: Czy chcesz mnie zjeść?
sphere.vienna.info
songcontest.wien.info, ringstrasse2015.info
[1] W pytaniu chodzi o słowną grę z podwójnym znaczeniem słowa „Wurst”. W języku niemieckim „Wurst” to kiełbasa, a w języku potocznym oznacza penisa. Natomiast powiedzonko „Alles ist Wurst” znaczy „wszystko jedno”.
[2] niem. kiełbasa